My last month in America

Hallo allemaal,
Het is echt alweer super lang geleden dat ik hier wat geschreven heb, en ik ben nu inmidels al weer terug in Nederland en heb onze voetballers gisteren alweer zien winnen met een mooie 1-5.
Ik heb zoveel gedaan in mijn laatste maand in Amerika. Papa en mama kwamen met de jongens voor 10 dagen. Ik ging ze ophalen op het vliegveld samen met Tory en Baxter na bij het ballet gekeken te hebben van Liane. Na toch wel een tijdje gewacht te hebben kon ik toen eindelijk na 9 maanden mijn familie weer omarmen, dat gevoel is gewoon onbeschrijfelijk. We zijn het eerste weekend als gezin naar Florida gegaan, we zaten in een super mooi en luxe huisje met hot tub. We zijn zaterdag naar het strand, Daytona beach, geweest en zondag naar universal studios. Het was allemaal erg wennen weer aan elkaar, maar we hebben erg leuke tijd gehad, met z’n allen weer als complete familie. Ik ben dinsdag gewoon naar school geweest waarna zij mij toen hebben opgehaald en ik ze een beetje van de school hebben laten zien. Daarna zijn we door gereden naar Kennesaw waar ik (nja mijn team, ik mocht nog steeds niet spelen door die stomme hersenschudding ik liep deze tijd nog steeds bij dokters en chiropractors, ik ben een week voordat ik echt terug ging naar Nederland pas echt ‘genezen’ verklaard...) een voetbal wedstrijd had. Deze wedstrijd hebben we dik verloren en dit was een stategame dus we lagen er hierna ook uit. Maar voor papa, mama en de jongens was het toch leuk om een keer een highschoolgame te zien. Helaas geen gevecht dit keer. Er zijn namelijk erg veel wedstrijden op ruzies uitgelopen of tijdens de wedstrijd ineens.

De dagen daarna heb ik iedereen veel laten zien en we zijn naar veel plekken in de buurt geweest waar ik ook ben geweest.Ik heb ze ook voorgesteld aan veel mensen op school en in de buurt die ik ook ontmoet had. We zijn ook een paar keer met iedereen, de Bouchillons en de Stoelinga’s , uit eten geweest en ik heb ze elk fastfood resaurant wel laten zinen volgens mij.
Die zondag was het youth zondag in de kerk en moest alle youth de dienst organiseren die dag. Helaas hebben wij weinig youth, wij hebben ongeveer 7 kinderen tussen de 10-12 jaar en Thea en mijzelf en dat is het. Thea en ik moesten samen iets voorlezen de rest werd gedaan door de andere kinderen omdat wij ‘te oud’ voor ze waren.
Toen papa, mama en de jongens die avond ook weer vertrokken naar Nederland kwam ook het besef dat ik nog maar 24 dagen over had en het naar huis gaan nu wel echt dicht bij kwam. En niet te vergeten, Baxter en ik waren bijna jarig. Op onze verjaardag zijn we met de hele familie naar sixflags gegaan en ‘s avonds uit eten bij waffle house. Wij hebben echt een super leuke verjaardag gehad. Het was al bijzonder dat ik vrij was op die dag en dan ook nog een sweet sixteen in Amerika en ook nog gelijk jarig zijn met je gast vader was super leuk en bijzonder.
Twee weken gingen gewoon voorbij hoe alles altijd ging. Beetje dit, beetje dat, niet veel doen beetje rustig aan en overal mee heen. Mijn laatste week werd het ineens super druk, veel mensen wilden mij nog even zien, nog even afspreken of nog even uit eten. Dat heb ik dan ook veel gedaan. De zaterdag voor dat ik weg ging had ik ook nog een afscheids feest samen met Annabelle en Thea. Het was super gezellig en er waren best nog heel wat mensen gekomen ondanks alle graduation parties. Dat was namenlijk ook, graduation, wat had ik eigenlijk graag een senior willen zijn. Je had niet alleen al een paar dagen eerder vrij, ook had je senior week en senior prank en alles wat wel echt super leuk leek. Op mijn laatste zondag in Amerika zijn we, na eerst naar de kerk en even van het super warme weer genieten , naar een baseball game van de Atlanta Braves geweest. Iets wat ik al super lang wilde, het was ook super leuk en de Braves wonnen. Maandag was ik nog vrij omdat het Memorial Day was (eigenlik zou ik al zomervakantie moeten hebben maar door alle sneeuwdagen moesten we nog drie extra dagen naar school, alles wat er toen op school gedaan werd was films kijken, dus ik heb samen met Thea een paar dagen gespijbeld en toen zijn we samen maar naar de film geweest). Op Memorial Day zijn we naar opa en oma geweest, daar hebben we met de hele familie gegeten en wat badminton gespeeld. Ook hebben we nog een echt herdenking gehouden met de familie, gebeden, de vlag gehesen en de pledge opgezegd.
En toen was het alweer ineens woensdag 28 mei.... Wat is dat een rot gevoel zeg, dat gevoel is zo raar en onbeschrijfelijk eigenlijk... Ik wilde super graag naar huis en iedereen weer zien, maar het afscheid nemen in en van Amerika, niet weten of je al deze mensen nog een keer zal zien en als je ze weer een keer zal zien wanneer dan??... Met toch wel heel wat tranen bij iedereen afscheid genomen thuis en op het vliegveld. In het vliegveld ging het Nederlands praten met de meneer naast me erg slecht, ik kwam gewoon niet meer op mijn woorden dus het ging meer in het engels van mijn kant dan in het Nederlands. Ik heb wat films gekeken en muziek geluisterd geprobeerd te slapen maar dat lukte niet. Ik landde om 6am Nederlandse tijd en toen ik uiteindelijk mijn koffer had kon ik mijn lieve nichtje, die voor mij zo vroeg naar schiphol kwam, en mijn familie een dikke knuffel had gegeven. Daarna Zijn we met z’n alle naar Tjalle zijn kamer in Amsterdam geweest en hebben we daar met z’n allen ontbeten en kon ik eindelijk om 1am/7am? mijn eerste frikadel eten in 10 en halve maand!
Thuis aangekomen rond een uur of 11 kwam Kirsten helemaal onverwacht naar me toegerend! Het huis was versierd met allemaal spandoeken en de vlag hing uit. Later kwamen nog wat vrienden die taart hadden gebakken. Mijn Jetleg viel opdat moment wel mee, ik was wel moe en viel ook inslaap voor een half uurtje tegen de avond en heb wat gesprekken met wat mensen in het engels maar heb het echt niet door gehad dat het nog in het engels was. Zondag was mijn jetlag wel echt heel erg en heb ik die avond van 8uur tot de volgende dag 12 uur geslapen.
I DID IT, I DID IT. Ik ben alweer twee weken terug in Nederland, deze tien maanden leken soms forever te duren maar het is toch wel heel snel gegaan. Ik mis de mensen en toch ook een klein beetje en ook de gewoontes al wel.

Ik heb een super leuk jaar gehad. Sommige dingen vielen tegen, sommige dingen waren zelfs beter dan verwacht, als je daar dan staat in een goed gevuld stadion en dan wordt eerst je naam omgeroepen en daarna zing je met z´n alle uit volle borst mee met the national anthem. Het was mijn mooiste maar ook het moeilijkste jaar uit mijn leven, ik ben trots dat ik het gedaan heb en geen spijt van ook maar iets wat ik gedaan heb.

Op dit moment ben nog ik nog wat aan het whatappen met mijn gastfamilie (waar ik ze aan geholpen heb, dat kenden ze daar helemaal niet). Met wat Amerikaanss vrienden heb ik contact op facebook. Mijn gastvader die agent van de verzekeringsmaatschappij van statefarm is, heeft een reisje naar Parijs gewonnen voor 2 personen omdat die in een jaar zoveel verzekeringen had verkocht. Zij gaan daar dus deze zomer heen en ze nemen de kinderen ook mee. Die gaan wij daar dus nook zeker opzoeken.

Liefs,
Femke.